அவள் சேலை கட்டி வரும் அழகு

சூரியன் மேகத்தினுள்   மறைவான் வெட்கத்தில்
அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டால்

மரங்கள் தலை கவிழ்ந்து நிற்கும்
அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டால்

காத்தும் மூச்சிவிட மறந்து இருக்கும்
அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டால்

மண்  அவள் காலடியில்  மண்டியிடும்
அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டால்

இயற்பியல் தன் இயக்கத்தை நிறுத்தும்
அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டால்

தமிழும் தன் பங்குக்கு வார்த்தை இல்லாமல் திணறும்
அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டால்

ஆண் இனம் அடிமை இனமாய் மாறும்
அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டால்

பிரமனும் பிறவி பயன் அடைவான்
அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டால்

நானோ
திறந்த விழி மூடவில்லை
நாவெல்லாம் நரம்பு அறுந்து பேச மறுக்கிறது
உடம்போ சிலிர்கிறது
சிரிக்கிறேன் பைத்தியம் போல்
உள்ளமோ நான் நான் என்பதை மறந்து நாணா படுகிறது


அவள் சேலை கட்டி வரும்
அழகை கண்டதால்

ஏக்கம்

வெள்ளை நிற சேலை கட்டி
வந்த வண்ண நிலவே

அந்த வானமும் உன் அழகில்
சொக்கி போனதே

இமயமும் சுக்குநூறாய்
இடிஞ்சி போனதே

இதயம் தனில் உன் நினைப்பு
இம்சை பண்ணுதே

எப்ப வருவேன்னு மனசும்
ஏங்கி கிடக்கே

சண்டையே போட்டாலும்
சம்சரமாய் ஆனவளே

உன் அன்பில் சிக்கி
என் உயிரை தொலைச்சேன்

கடைசிவரை கைகோர்த்து
நடக்கணும்
காலமெல்லாம்
உன் காலடியில் கிடந்துபேன்

என்னகென பிறந்தவளே

என்னகென பிறந்தவளே 
என் இதயத்தை அவளில் புதைத்தவளே 
என் உயிரை அவளில் சுமப்பவளே
என் சோகத்தை அவள் சோகமாய் பாவிப்பளே
என் தோள் சேர்ந்து என் வாழ்வோடு பயணிப்பவளே
என் காதல் மனைவியே உனக்கு என் இனிய மகளிர் தின வாழ்த்துக்கள்